اثر مسیرهای چوبکشی در زادآوری، پوشش علفی و خصوصیات خاک (مطالعه موردی: سری گردشی)

استفاده از اسکیدرهای چرخ لاستیکی، عملیاتی معمول برای خروج چوب از عرصه قطع است هرچند مشکلات زیست محیطی زیادی را سبب می شود. زادآوری برای جنگل مهم است و آینده آن را تضمین می کند، خاک یکی از سرمایه های اصلی جنگل به حساب می آید. به حداقل رساندن صدمات به خاک و زادآوری در جنگل در طی عملیات بهره‎برداری یک اصل است. آگاهی از میزان صدمات بهره‎برداری بر توده‎های سرپای جنگل کمک زیادی به مدیریت جنگل دارد. این مطالعه بمنظور بررسی اثر مسیرهای چوبکشی در زادآوری، پوشش علفی و خصوصیات خاک در جنگل های پهن برگ هیرکانی (حوزه آبخیز تجن شهرستان ساری) سری گردشی اجرا گردید. روش کار بدین صورت بود که در 3 فاصله 20-0، 60-40 و 100-80 متر از پلات های 20*20 متر بمنظور برداشت نمونه خاک و میکروپلات های 2*2 متر برای اندازه گیری پوشش علفی و زادآوری درختی استفاده گردید. نتایج نشان داد که میانگین وزن مخصوص ظاهری خاک فشرده مسیرهای اسکیدررو به طور معنی داری بزرگتر از تیمار شاهد (خاک دست نخورده) در فواصل مختلف از مسیر چوبکشی بود در حالیکه میانگین سایر مشخصه های اندازه‎گیری شده خاک شامل اسیدیته، هدایت الکتریکی، رطوبت، شن، رس، سیلت، کربن آلی، آهک، کلسیم، پتاسیم و ازت اختلاف معنی داری را در مسیرهای چوبکشی نسبت به سایر فواصل از خود نشان ندادند. اندازه گیری خصوصیات خاک بجز وزن مخصوص ظاهری خاک، در دو عمق 10-صفر و 20-10 سانتی متری خاک صورت گرفت. آنالیز داده ها برای خصوصیات خاک در دو عمق مورد اندازه گیری به صورت مجزا در فواصل مختلف توسط آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. تنوع زیستی بصورت مجزا برای پوشش علفی و زادآوری درختی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مقایسه میانگین شاخص‎های تنوع، غنا و یکنواختی در هر دو بخش پوشش علفی و زادآوری درختی در مسیرهای چوبکشی نسبت به فواصل مختلف از آن اختلاف معنی‎داری را نشان نداد.